Ouwe Dibbus’ eerste keer in het buitenland
De zomer van 2021 belooft eindelijk weer een avontuur in het buitenland op te leveren. Na ons besluit om in april 2021 een camper te kopen, staan we te popelen om ermee op uit te trekken. Na een aantal korte trips in Nederland is het op 10 juli 2021 dan eindelijk zo ver. Het avontuur begint. We nemen Ouwe Dibbus voor de eerste keer mee naar het buitenland.
Dag 1 en 2 – Dino’s, tests, en foto’s
@KenTfotografie
Oke, voor we echt van start kunnen moeten we eerst bewijzen dat we geen Corona hebben. Dat betekent dus: Testen! Gezien ons drukke programma voorafgaand aan de grote vakantie, hebben we een strakke planning. Eerste punt op de agenda: de Dino Fabriek van de ANWB. Een absolute aanrader voor kinderen die weten wat een dino is.
Vervolgens starten wij aan onze eerste etappe van de vakantie. Ouwe Dibbus zal vanavond op camping de Weeltenkamp plaatsnemen voor de nacht. Lekker dichtbij onze testlocatie van de dag erna in Deventer. Een prima aftrap van de vakantie. Niet al te bijzonder, maar met een indoor-speeltuin, verkeersplein, en verschillende dieren voor de kinderen toch een erg leuke camping.
Fast-forward naar zondagavond. Inmiddels hebben we ontdekt dat Deventer op zondag niet heel bruisend is. Na onze PCR test (negatief zo zal blijken op dag 3: YEAH) zetten we koers richting Velp. Nina heeft hier namelijk een fotoshoot gewonnen. En Mees, Juul, en ik mogen ook mee op de foto. Wat volgt is een serie spelletjes waarbij we door kentfotografie leuk op de foto gezet worden.
Als deze hele agenda afgewerkt is wordt het tijd om richting Frankfurt te rijden. Ons doel van vandaag. En ondanks onze nacht in Teuge voelt dit toch pas echt als de start van de vakantie. Iets na de klok van negen uur steken we de Duitse grens over. Ons eerste avontuur met Ouwe Dibbus in het buitenland gaat nu echt van start!
Dag 3 – Frankfurt, Basel, Andermatt
Het loopt tegen enen als we Frankfurt, zonder milieusticker die we blijkbaar nodig hadden, binnenrijden. Italië is net Europees kampioen. Na Elf-meter schiessen zoals ze dat hier noemen. De receptionist van het A&O hotel is er niet blij mee. Maar is er ook niet minder vriendelijk om. Na een korte incheck liggen we moe maar voldaan in een super ruime hotelkamer. Tja, we hadden niet veel zin om midden in de nacht met twee slapende kinderen ergens op een parkeerplaats de camper te moeten ombouwen. Als we uitchecken eindigt onze vriend bij de receptie ook zijn dienst, maar niet voordat hij ons nog uitzwaait met koffie en sap van het huis. Wij vervolgen onze weg richting Zwitserland.
Wat fijn dat we gisteren al tot Frankfurt gekomen zijn. In een mum van tijd passeren we ook de Zwitserse grens. In Basel stoppen we om wat te eten. Het valt ons op dat er veel mensen roken hier. Het is een prima plek om een paar uur door te brengen. Maar we vinden het ook zeker niet erg om door te rijden. Waar naartoe? Dat weten we nog niet zeker. Rijden we naar de omgeving van Luzern, gaan we slapen in Wassen (hier sliepen we vijf jaar geleden tijdens onze huwelijksreis), of rijden we toch door naar Italië? Geen van allen!
Na een foto’s vs reality-moment bij het meer van Lucern besluiten we door te rijden. We stappen nog in Wassen het Backpackers hotel binnen, maar zij zitten al vol. Zo belanden we in Andermatt. De tocht naar dit hooggelegen dorpje (1447 meter) is een echte uitdaging voor onze Ouwe Dibbus. In de tweede versnelling proberen we hoog in de toeren te blijven terwijl we tegelijkertijd de haarspeldbochten zo goed als mogelijk nemen. Maar we redden het. En ook in dit dorpje lijkt er de afgelopen 5 jaar niet veel veranderd.
De aanblik van de camping gecombineerd met de donkere wolken doen ons besluiten om vanavond ook maar weer een hotel te boeken. Tijdens het schrijven van dit verslag blijft het slechte weer vooralsnog uit, maar desalniettemin zijn we bijzonder content met onze keuze voor The River House!
Dag 4 – de derde grens over
Wat zijn we blij met onze keuze om in een hotel te slapen. Onze dag begint met regen. Veel regen. Heel veel regen. Na een heerlijk ontbijt stappen we dus richting onze camper. Die we niet meer om hoeven te bouwen. Waar we ons geen zorgen hoeven te maken over nat tentdoek. Die camper dus. We zetten koers richting Italië.
Er staat geen file voor de Gotthardtunnel! Nog meer blijdschap met onze keuze om de nacht in Andermatt door te brengen. Al spoedig naderen we de Italiaanse grens. Hier en daar regende het even iets minder hard, maar de regen blijft een constante factor tijdens dit deel van de reis. Als er een plan was, dan was dat om de nacht door brengen in Menaggio.
Ook in Menaggio regent het. Tijd om google maps data te combineren met buienradar. Como? Regen. Bologna? Regen. Verona? Regen. In de omgeving van Parma lijkt het weer iets beter te zijn. Conclusie, die richting rijden we op. Wat volgt is een mooie, zo nu en dan spannende, tocht langs de oever van het Comomeer. Het zal je verbazen hoeveel verkeer er over die kleine straatjes crosst. En het formaat ervan overigens.
Agriturismo Battibue biedt onderdak voor de nacht. Maar de beste man is nog even in de stad. Of we over drie uur even terug willen komen. Nou is Fiorenzuola d’Arda niet bijzonder spannend. Of eigenlijk he-le-maal niet. Maar we krijgen het voor elkaar toch wat tijd te doden.
Als we rond Mediterraanse etenstijd aan tafel gaan is Mees nog wakker. We besluiten hem een beetje verantwoordelijkheid te geven. Hij mag op een slapende Juul passen terwijl wij 50 meter verderop, met zicht op ouwe dibbus, genieten van een traditioneel Italiaanse pasta. Mees neemt zijn taak bijzonder serieus. ‘Ik hoop dat het eten heel lekker is. Geniet van de rust.’ Maar uiteindelijk is het toch wat spannend. Zo wordt een diner voor 2 zomaar een diner voor 4. Ook al aten er maar twee.
Dag 5 – Lucca
In 2016 waren we al eens in Lucca. Toen met een baby van vier maanden. Nu met twee kinderen. Nog steeds, misschien nog wel meer, genieten we van dit prachtige, romantische stadje. Na wat door de straatjes te hebben geslenterd eindigen we op een terrasje op de Piazza dell’Anfiteatro.
Met een kort telefoontje wordt een op een half uurtje rijden een campingplek geregeld. Officieel is de camping niet open, maar de beste man heeft drie parkeerplekken die gebruikt kunnen worden voor overnachting in een camper. En dus liggen wij niet veel later aan ons ‘privé’ zwembad.
Dag 6 – De scheve toren
De dag begint en we weten nog niet zo goed wat we gaan doen. De komende twee nachten zijn voor de vakantie al geboekt. We zullen op Rancone Lodges verblijven. Zo’n 1,5 uur rijden van waar we nu zitten. We besluiten Lucca weer te bezoeken. Niet lang nadat we vertrokken zijn wordt dit besluit echter weer omgegooid.
September 2016. In de stromende regen staan we op een parkeerplaats. In de verte is er heel vaag een silhouet in de regen te onderscheiden. Met deze regen de stad in is waanzin. We besluiten door te rijden.
Nu, op donderdag 15 juli 2021, is het dan eindelijk zo ver. Met schitterend weer lopen we de muren van Pisa binnen. Vanaf de parkeerplaats was hij al duidelijk te zien. De scheve toren van Pisa. Natuurlijk staan er allemaal mensen thriller moves uit te voeren om zo’n kekke foto te maken. Wij weten echter beter. Nina maakt zo’n foto met een bijgebouw. #origineel.
De kinderen lijken de toren ook wel interessant te vinden. Dat dit de toren van het spel is wekt enige hilariteit. Met name omdat Mees direct voorstelt dan ook op de echte toren maar mensjes te gaan plaatsen.
Ook in Pisa weet Nina weer een heerlijk koffietentje te vinden. Iets uit het supertoeristische deel zitten we even later aan een lekker bakkie en wat taartjes bij Filter. Voor lunch biedt de Lonely Planet Guides app soelaas. Een korte wandeling langs de rivier brengt ons bij Il Crudo voor broodjes en wijn. Als dan even later de kinderen een souvenir uitgezocht hebben bereikt onze Pisa ervaring zijn eind. Op naar Rancone Lodges.
De weg naar Rancone Lodges is vrij heuvelachtig en bochtig. Het is prachtig. En Ouwe Dibbus doorstaat ook deze test weer glansrijk. De komende twee dagen geen stadjes voor ons. Wij blijven op de camping.
Onze plek zit direct aan de dierenweide. De pasgeboren lammetjes zijn favoriet bij Mees en Jula. Maar ook de paarden worden zeer gewaardeerd. Het nadeel van zo dicht bij de dieren zitten is het plafond van vliegen in de camper. Maar die nemen we maar voor lief.
In het zwembad ontmoeten we een jongetje. Die met zijn ouders in het huis bij de zwarte Porsche woont. Dit zal Mees zijn eerste vakantievriend worden. ‘s Avonds mogen de kinderen in een aanhangwagen achter een quad mee het bos in en worden er marshmallows geroosterd.
Dag 7 – Regen
Heerlijk. We hoeven niet om te bouwen. Niet dat dat uren duurt. Maar het is ook fijn om een keer iets niet te hoeven doen.
Na het ontbijt stappen we richting de rivier. De weersvoorspelling is niet bijzonder goed, dus we houden er rekening mee dat we halsoverkop terug moeten naar de camper. Voor het zover is hebben we echter nog wel wat tijd om dammen te bouwen in de rivier. En we maken zowaar een aantal filmpjes met de drone. Als de druppels dan echt beginnen te vallen wordt het tijd om naar de camper te gaan. De buurtjes waren zo vriendelijk om de stoelen onder de camper te leggen, dus we stappen zo naar binnen. Weg van de regen.
Zo hangen we even in de camper. Als het weer (even) droog is besluiten we met een spelletje te verkassen naar het restaurant. De volgende regenbui brengen we iets ruimer door. Op loungebanken. Met koffie. Terwijl de kinderen worden voorgelezen in een grote tent een stukje verderop.
De rest van de dag brengen we eigenlijk door in en om het restaurant. Zodra de zon weer schijnt verruilen we de loungebanken voor houten banken in de zon. Daar eten we pizza en spelen de kinderen tot het dan echt tijd is om naar bed te gaan.
Dag 8 – Volterra
Alweer stellen we de bus op de proef. De rit van vandaag bevat veel heuvels en haarspeldbochten. We gaan naar Volterra. Ook aan dat plaatsje hebben we goede herinneringen. Die voornamelijk bestaan uit een wijnbar. Maar de stad zelf is ook fantastisch. Onze camping ligt aan de rand van de stad. En met een kwartiertje lopen staan we op het centrale plein. Maar voor het zover is moeten we eerst een aantal Toscaanse heuvels trotseren.
We hebben het wederom gehaald. En we zitten alweer lang en breed aan een wijntje in de wijnbar uit onze herinnering. Daarna verkennen we de straatjes nog voor een tweede keer. We vergapen ons aan de vergezichten die dit plaatsje rijk is. Als het dan tegen etenstijd loopt vinden we een leuk restaurantje waarvan de ingang bewaakt wordt door twee trollen. Dus eten we maar op het terras. We genieten van een heerlijke maaltijd, waarvan zelfs de kinderen veel eten, alvorens weer richting de camping te lopen.
Dag 9 – Hippie’s
Eindelijk hebben we de ruimte om onbezorgd met de drone te vliegen. Of zoals we het zelf noemen: te dronen. Tot nu toe waren er toch vaak gebouwen, bomen, menigten, electriciteit kabels, of andere obstakels waardoor vliegen wel erg spannend werd. Tot Volterra vliegen was vanaf het uitzichtspunt net wat te ver. Het had gekund (1 km), maar het voelt dan toch niet fijn om puur te vliegen op wat je op je beeldscherm ziet. Mooie beelden zijn het alsnog geworden.
Na een korte lunch wordt het tijd om in de richting van San Gimignano te togen. In de richting. Niet er naartoe. Dat komt morgen pas. Onze agricampeggio ligt op een kleine 25 minuten rijden van San Gimignano. In de buurt van Certaldo. Een stadje waarvan we denken dat de oude stadskern erg leuk is. De keuze tussen een vier-gangen diner met wijnproeverij en een middeleeuws eetfestijn in Certaldo is dan ook erg moeilijk.
De zelfgemaakte wijn wint! Maar voor het zover is genieten we eerst van deze alternatieve camping. Verspreid over het heuvelachtige terrein bevinden zich een koude whirlpool, een koude waterval-douche met stoeltjes eronder, en vernevelaars met stoeltjes eronder. Na een welverdiende douche begint het diner. Met wijn. Lekker. En veel.
Dag 10 – de hitte ontvluchten
Het is 19 juli 2021. Als we de poorten van San Gimignano binnenstappen dan is het al aardig warm. De kinderen staan bij elk souvenirwinkeltje even stil om te window shoppen. Wij zijn echter vastbesloten koffie te halen. En dat doen we dan ook. Bij Caffé delle Erbe.
Vervolgens lopen we via de ijssalon naar een enoteca waar we bijzonder goede herinneringen hebben aan de bruschetta. Zij zijn echter pas om 12 uur open. En het is pas 11:45. Dat betekent dat de kinderen eindelijk beloond worden voor hun wachten. De jacht op souvenirs kan beginnen.
De bruschetta uit onze herinnering vinden we helaas niet meer terug op de kaart bij Divinorum. De ‘reguliere’ bruschetta is echter nog steeds heerlijk. En de salade met peer en kaas is de verrassing van de dag. Helaas wordt het ons te heet onder de voeten. We haasten ons terug naar Ouwe Dibbus. Maar niet voordat we nog een paar flessen Vernaccia di San Gimignano ingeslagen hebben.
Voor vanavond hebben we via WhatsApp een camping geregeld. De plaats zelf is nog niet af, aldus de eigenaar, maar alle faciliteiten werken. Waar deze camping zich bevindt? Dat weet de navigatie wel. Een paar uur later plonsen we lekker in het natuurzwembad. En ter afsluiting rijdt Mees een rondje te paard rond de camping.
Dag 11 – Perugia en steile heuvels
De komende drie nachten brengen we op 1 camping door! Een unicum. Het record deze vakantie is namelijk twee nachten. Voor Faranghe! was eigenlijk ook het plan om twee nachten te blijven. Echter besluiten we al snel daar een nachtje aan vast te plakken. Maar voor het zover is doen we eerst nog Perugia aan.
We gaan Perugia in zonder enige verwachtingen. Behalve de naam op de kaart en de wetenschap dat er ooit in Marc’s vriendengroep iets speelde met de plaatselijke AC weten we simpelweg niet wat we kunnen verwachten. De weg naar de stad toe belooft in ieder geval al een mooi uitzicht.
De echte verwondering komt als de roltrap ons een oude burcht in voert. Rechtstreeks het verleden in. De toon is gezet. Bij de lunch in hotel La Rosetta voelen we ons helemaal jetset. En na deze heerlijke maaltijd slenteren we door de stad en aanschouwen daar prachtigste gebouwen. Totdat het tijd is om naar ons verblijf voor de komende drie dagen te rijden.
Faranghe!
Faranghe! ligt naast Matelica. In de richting van Ancona. Het grootste gedeelte van de rit is snelweg. Prima te doen. Vlak voor aankomst wordt het echter nog spannend. Ouwe Dibbus wordt flink uitgedaagd. Een heuvel met een hellingsgraad van 15{701e2d7a105a2417f566b33b9d90def34bfbaad223f1bfd8f7124d1b5490f53a} is net te zwaar voor de tweede versnelling. Blijf je echter snelheid maken in de eerste versnelling, dan schiet je al snel richting de 5000 toeren. Na wat op en neer geschakel bereiken we echter de top van de heuvel. De Italiaanse mevrouw achter ons had een rotsvast vertrouwen in onze bus. Getuige de korte afstand die ze bewaarde tijdens de klim. Na deze horde gaat het eigenlijk heel soepel. De laatste kilometer heuvelafwaarts zien we echter wel direct al op tegen het moment dat we hier weer omhoog moeten. Maar goed. Dat komt over drie dagen wel.
Dag 12 en 13 – Luieren op het camping
Onze camper staat dus voor drie dagen geparkeerd. We vullen onze dagen met hangen in het zwembad en spelletjes spelen. Er worden alweer snel vriendjes gemaakt. Mees en Juul zijn dus onder de pannen. Dat geeft ons de kans om eindelijk lekker te lezen. Of te schrijven. Spannender dan dat kunnen we het eigenlijk niet maken. En dat hoeft ook niet.
Dag 14, 15, en 16 – Firenze
Het is 23 juli. Tijd om uit te checken bij Faranghe! Na ons laatste ontbijtje nemen we nog even afscheid van Michel en Mieke. Respectievelijk de gastheer en gastvrouw. Wij vervolgen onze reis naar Firenze. In de volksmond ook wel Florence genoemd.
Dit is de stad die we vijf jaar geleden eigenlijk ook hadden willen bezoeken. The one that got away. Maar niet deze keer. Ondanks de file parkeren wij tegen een uur of drie in de middag netjes onze Ouwe Dibbus net buiten de Viale. Niet voor 40 euro, zoals 500 meter verderop had gekund. Dat geld besteden we liever aan belangrijke zaken. Zoals eten. Of drinken.
We kopen kaartjes voor een Leonardo da Vinci museum. Een. Want er zijn er meer. Eerst maken. we echter een koffiestop in de lokale bibliotheek. En een luierstop in de plaatselijke Carrefour. Die ligt om de hoek. Enfin, het museum. Dit blijkt een schot in de roos met jonge kinderen. In dit museum mag je zo goed als alles aanraken. Veelal zijn dit vernuftige uitvindingen van de naamgever van het museum. Je spendeert er geen uren, maar het is zeker een bezoekje waard.
Mercato Centrale
De Firenze Camping in Town heeft een shuttle service naar Florence. Binnen 10 minuten ben je op loopafstand van het centrum. Vandaag gaan we eerst op zoek naar koffie. Daar zijn wij nogal van. Na een matige eerste keuze (met name de ambiance viel tegen) vinden we een stukje verderop. De naam is helaas niet meer te achterhalen. Vervolgens togen we in de richting van de Mercato Centrale. Maar niet voordat de kinderen op de Piazza della Repubblica in de draaimolen geweest zijn.
De Mercato Centrale is een grote overdekte markt. Zoals je dat wel vaker in grote steden (in het buitenland) ziet. Ook al is het nog ochtend, het eten en drinken ziet er al heerlijk uit. En dat is niet per se eten voor in de ochtend. We (lees: Marc) laten ons toch verleiden tot een biertje en een heerlijke burger. Dat een klein uurtje later de rest van het gezin ook trek heeft deert niet. Bij de pizzeria wordt er netjes een pizza besteld.
Na dit culinaire hoogtepunt rest ons niets anders dan de hitte te ontlopen in het zwembad op de camping. Maar niet voordat Mees en Juul nog een rondje in de draaimolen hebben gehad.
Museum of Opera of Saint Maria of Fiore
Vandaag bezoeken wij het Museum of Opera of Saint Maria of Fiore (a.k.a. de Dom van Florence). De Dom is niet te missen. Het imposante, nee surrealistische, bouwwerk torent boven de stad uit. De kleuren van de kathedraal lijken niet te kloppen met de omgeving. En toch weer wel. Het gebouw springt er in ieder geval op alle mogelijke manieren uit.
En vandaag bezoeken we dus het museum. En de Baptistery (of: doopkapel). Daar we een Nederlandse gids in het voorbijgaan hoorden vertellen dat de kathedraal van binnen helemaal niet zo mooi is, nemen we genoegen met deze twee opties. De klokkentoren bewaren we ook voor de volgende keer. Over vijf jaar.
In het museum zien we allerlei beeldhouwwerken, gouden en zilveren sarcofagen, en zowaar metershoge deuren van de doopkapel. Doordat we met kinderen zijn zit de pas er stevig in, maar dat maakt de collectie niet minder imposant.
Wij ontlopen vervolgens de regen bij Caffé Gilli, met uitzicht op de draaimolen. De kinderen hebben er vandaag al twee ritjes in gemaakt. En zo volgt er nog een derde ritje. En ook vandaag sluiten we de dag weer af aan het zwembad. Gevolgd door een diner in het restaurant naast de camping. La dolce vita.
Dag 17 – Naar huis
Vandaag verlaten we Florence. We checken uit en rijden noordwaarts. Het plan was eigenlijk om nog een nachtje in Verona door te brengen. Het weer doet ons anders besluiten. Het is mooi geweest. We rijden naar huis. De eerste stop: mcDonald’s. En een supermarkt. Lang zijn we in de veronderstelling dat we in één ruk doorrijden naar huis. Tegen de avond bereiken we Basel. En daar besluiten we dat we nog een laatste hotelovernachting boeken. Een heerlijke nacht slapen in het Maximilian hotel in Weil am Rhein doet ons goed. Op dag 18 is het dan echt klaar. In de middag komen. we thuis aan.
